31 Aralık 2010 Cuma

namerdim bakarsa

dayanamıyorum kendime ne benimle olan kimselere.acıyı seviyorum,can yakmak başlıca görevim kabul ediyorum..
eğer yoksa hayatımda acı ben mutlaka icat ediyorum..sonra onun başrolüne geçip,canımdan çok sevdiklerimi de figüran gibi kullanıyorum..
başroldeki ölür yada mutluluğa erer ya,bende öyle olmuyor.mutlak sürünüyorum..figüranlarım yanımda oldukları halde onlara rollerini tamamlattırmıyorum,yolları erken ayırıyorum..
sevdiklerim acı çeksin istiyorum,bunun dayanılmaz zevki zamanla acıya dönüşüyor.işte o zaman keşke ölsem diyorum..
canım diyen sese muhtaclığım,artıyor böylece.bu sesle hayat bulurum sanıyorum.sanrılarım bitmiyor,senaryolarım artarak devam ediyor..
mutlu sona  bendeki o arzuyu da öldürerek eriyorum.işte işte o zaman yeniden doğuyorum.amacıma ulaştım ya artık,sende varolan nefretle ben büyüyor büyüyorum.
bana bişey yapamayan gölgeden adamlara hergün küfrediyorum.filmi koparmıştım hani herkes ölmüş ben sürünüyordumya.hayata tutunmak için tırnaklarının kanadığını görünce yeniden diriliyorum.kinim bitmeyecek beni öldüremeyeceksin bunu bil bir kere daha şahit ol istiyorum.
bu yılbaşında da ikramiyen benim.ister hayal kırıklığınım ister mutluluğun.buna sen karar verecekken,ben senin gırtalğına çöküyorum.hayallerimi yıldırım çarptı.bense yıldırımın asıl kaynağını işte böyle kurutuyorum...
bir ıslık çal  hayata,bakmayacak namerdim dönüp bakarsa sana ....

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder